Trzeba mieć zdrowie…

Jak to się mówi, trzeba mieć zdrowie, żeby chorować. W Danii to stwierdzenie nabiera jeszcze większego wymiaru. Tutaj lepiej nie chorować, a już najlepiej mieć jakąś podstawową wiedzę medyczną, żeby z „usług” lekarskich nie korzystać.

Wiking dwa dni temu miał być operowany, no właśnie miał. Już ostatnio narzekałam, że dochodzi nam stresu przez to, że operacja jest przekładana, no i niestety, na tydzień przed operacją znów przyszedł list. Tym razem nie zmieniono dnia operacji a czas, na 7:30! Po pierwsze nikt nie bierze pod uwagę, że operowane ma być dziecko i sam fakt operacji jest dla dziecka stresujący i niezrozumiały, zdecydowanie nie przyjmie wizyty w szpitalu lepiej, gdy będzie niewyspane, bo musi wstać o 5 rano. Ale to i tak nie jest największy problem. Na tą godzinę nie mamy możliwości dostania się do Aalborg. Miała z nami jechać znajoma, ale tak wcześnie nie może (sama ma synka, który musi trafić do szkoły przed naszym wyjazdem). No więc znów stres. Dzwonimy do szpitala, pani oznajmia, że oddzwoni. Oddzwania i mąż przez pół godziny tłumaczy się, czemu ta pora jest dla nie niemożliwa, bo pani nie może zrozumieć, jak można nie mieć samochodu, albo nie mieć możliwości pożyczenia (o braku prawa jazdy nie wspomnę). Można jeszcze wziąć taksówkę, ale na jazdę w dwie strony taksówką najzwyczajniej nas nie stać (wyniosłoby to minimum 800zł).

Po pół godzinie rozmowy stwierdziła, że poszuka nowego terminu, ale będzie to najwcześniej w kwietniu (w kwietniu zeszłego roku zdiagnozowaliśmy przepuklinę!). No więc znów czekamy. Może przed 4 urodzinami Wikinga w końcu dojdzie do operacji…

I tak to właśnie tutaj wygląda, na wszystko mają czas, wszystko samo przejdzie (przecież, gdybyśmy nie zrobili zdjęć Wikingowi i wcisnęli ich lekarzowi, to by dalej twierdził, że przepukliny nie ma).

Ale nie tylko ja mam złe zdanie o tutejszych lekarzach. Na fb grupie, w której są mamy mieszkające w Danii co chwila powstaje post z zapytaniem co robić. Każdy mówi to samo: „szybko do lekarza”, a odpowiedź na to: „byłam u lekarza, powiedział, że ma samo przejść”, a najczęściej przepisywanym lekarstwem na wszystko jest zwykły paracetamol, w ostateczności można wybłagać penicylinę.

Jest to o tyle straszne, gdy coś dolega naszym dzieciom, bo gdy czytam, że dziewczyna czekała z córką z zapaleniem wyrostka przez 7 godzin, po czym doszło do infekcji, to można się przerazić. Z resztą tutaj nawet zapalenie płuc nie jest niczym nadzwyczajnym (w Polsce wizja zapalenia płuc była dla mnie przerażająca, a tutaj w klasie miałam chyrlające dziecko, które kaszlało  jak szalone, po pewnym czasie nie pojawiło się na zajęciach i wszyscy spokojnie mówili, że jest w szpitalu z zapaleniem płuc).

Z resztą nie wiem, czy mówiłam o tym, że ja będąc chora na anginę ropną, wybrałam się do lekarza (swoją drogą Polaka). On nawet nie zajrzał mi do gardła, tylko zlecił badanie krwi, by stwierdzić co mi jest (na wyniki miałam czekać tydzień)… Ten sam lekarz, gdy zaszłam w ciążę na tabletkach i zapytałam go co z tabletkami (myśląc o tym, czy nie zaszkodziły dziecku), odpowiedział, że mam przestać brać, bo już nie pomogą… ;).

Wymieniać, by można bez końca, dlatego właśnie zawsze staramy kurować się w domu. Z resztą o wizytę w przychodni też nie jest łatwo, bo najpierw trzeba przekonać recepcjonistkę, że wizyta Ci się należy. Zawsze wypytuje co i jak i czasem ona zleca Ci leki…, albo mówi, że 38,3 to nie gorączka i trzeba poczekać aż samo przejdzie, ostatecznie zapisze na wizytę za tydzień ;). Jak już szczęśliwie przekonasz, że wizyta musi być dzisiaj, to i tak lekarz stwierdzi, że ma samo przejść, bo po osłuchaniu powie: „zapalenia płuc nie ma”. W przypadku takich chorób jak np. problem z moim nadgarstkiem usłyszałam, że on nie wie od czego mam te bóle, więc już nie wie jak pomóc. No właśnie to też jest częstym problem, wielu lekarzy mam wrażenie, że ma wiedzę bardzo marną i okrojoną…

Tak więc lepiej nie chorować. Wiem, że w Polsce za to lekarze przy każdym kichnięciu przepisują antybiotyk. No cóż, przydałby się złoty środek …

 

{ Skomentuj }

  1. Ewa

    ciezko wywazyc co jest i gdzie lepsze :-( absurdalne ze tak dlugo z malym czekacie :-( moj maz czekal na zabieg usuniecia kamieni w woreczku zolciowym ( mial ich 19 !!!) z bolem po kazdym obiedzie- ponad rok!!!! w koncu zooperowali go jak juz dostal stanu zapalnego!!! z tym stanem zapalnym dzien po zabiegu wypuscili go do domu, po czym wrocil z okropnym bolem 2 dni pozniej, okazalo sie ze stan zapalny sie ostro hmmm zaostrzyl, troszke sie przestraszyli i w koncu sie nim zajeli, ale co strachu i bolu maz i ja przezylismy to nasze. Dodam ze bylam wtedy w 7 mcu ciazy i w trakcie operacji ktora normalnie trwa 1-1,5 h a u niego przeciagla sie do 5 h !!! nikt nie raczyl mnie poinformowac co sie dzieje!!!! malo tam nie urodzilam ze strachu !!! a oni kazali mi jechac do domu bo jak sie cos bedzie dziac lub dowiedza to mi zadzwonia!! szok i tyle!

  2. kaschaa

    Ja nie wiem w jakiej Danii Tt żyjesz ale straszne bzdury piszesz!
    A kącik mamy na fb to jest wymiana doświadczeń a nie narzekanie na lekarzy
    jasne że zdarzają się ekstremalne sytuacje JAK WSZĘDZIE ale kazda z nich woli tą niedouczona dunska służbę zdrowia niz antybiotykowa Polskę!
    Do lekarza rodzinnego mozna zapisac się przez internet a na ‚akut’ po prostu można przyjść rano lub po poludniu
    A nie mieszkam w duzej miejscowości.
    A na operację… dla dziecka mozna zamowic transport do szpitala tylko trzeba się o to postarać

  3. Asia

    Popros na forum fb o pomoc w podwiezieniu do szpitala, na pewno ktos z czytajacych Polakow Wam pomoze, sami bysmy pomogli, ale za daleko mieszkamy

  4. http://www.hallusforte.pl

    Rzadko mam okazję czytać tak dobre artykuły.
    Dzięki!

Odpowiedz na „EwaAnuluj pisanie odpowiedzi

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *

Możesz użyć następujących tagów oraz atrybutów HTML-a: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>