Czas biegnie nieubłaganie, dzień za dniem, potem weekend i znów poniedziałek i tak w kółko. Sama nie wiem kiedy to dotarliśmy do marca. Ani się obejrzymy a już będą Święta Bożego Narodzenia… dobra, dobra, rozpędziłam się trochę. Ale jak to ktoś mądry powiedział mi kiedyś „Zobaczysz, po dwudziestce jest już z górki i nie wiesz kiedy lata mijają”, kurczę, rację miał skubany… No, ale najważniejsze, że jeszcze lato przed nami, a potem przedszkole…ach, aż się skóra na plecach jeży (ale tak już ma chyba każda matka, prawda?). Stres przedszkolny już przychodzi, mimo, że to dopiero za pół roku Wiking zostanie przedszkolakiem. Ano martwię się, jak sobie tam da radę, jak sobie poradzi z rozłąką. Pociesza mnie tylko fakt, że nie on pierwszy i nie ostatni.

Ale póki co cieszmy się dniem dzisiejszym :). A co mnie ostatnio cieszyło? Coraz większe zdolności do zabawy mojego synka. Bawi się ostatnio Lego Duplo, buduje wielkie budowle i mimo, że są zupełnie odjechane i fantazyjne, to ja cieszę się z każdej jak dziecko i uwielbiam obserwować to skupienie na twarzy Wikinga. Lego jest jednak genialne w swojej prostocie, nic więc dziwnego, że jest tak popularne.

Poza tym odkrył na nowo drewnianą kolejkę i składa tory, jeździ pociągiem. Polubił też normalne Lego (które co prawda oryginalnym Lego nie jest, a tym zamiennikiem z Cobi). Ma między innymi cysternę z BP i stację benzynową i te dwie rzeczy okupuje ostatnio każdego dnia. Choć nie powiem, cysternę jeszcze delikatnie rozkłada na części, a konkretnie kółka (czyżby wulkanizacja?), ale jest już lepiej niż kiedyś. Swoją drogą, większość części już posklejałam, ale jakoś Kropelka rady klockom nie daje, dalej poszukuję patentu, który będzie się trzymał.

Wiem, że to nie są jakieś wielkie zdolności, ale biorąc pod uwagę, że Wiking nie potrafi usiedzieć przy czymś więcej niż 10 minut, to są świetne zmiany.